Θησαυροί νομισμάτων

Αν ορισμένα μεμονωμένα νομίσματα έχουν πολύ μεγάλη αξία, οι θησαυροί νομισμάτων έχουν αξία που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να πάρει μυθικές διαστάσεις. Για παράδειγμα, το 1714 κοντά στην πόλη Μοντένα της Ιταλίας βρέθηκε ένας θησαυρός, από 80.000 χρυσά Ρωμαϊκά aureus, αν υπολογίσουμε ότι η σημερινή  αξία ενός χρυσού aureus είναι περίπου 500.000 δραχμές, η αξία του θησαυρού υπολογίζετε γύρω στα 40 δισεκατομμύρια δραχμές. Ο θησαυρός αυτός είναι ένας από τους μεγαλύτερους που έχουν βρεθεί.

Λέγοντας λοιπόν θησαυροί νομισμάτων, εννοούμε έναν αριθμό νομισμάτων που βρέθηκαν συγκεντρωμένα μαζί. Συνήθως διασώζονται και τα υπολείμματα από τα πουγκιά ή τα αγγεία που τα περιείχαν. Με αυτή την έννοια ακόμη και δύο νομίσματα που βρέθηκαν μαζί, μπορεί να θεωρηθούν θησαυρός. Στην πραγματικότητα όμως, οι θησαυροί νομισμάτων που ανευρίσκονται συνήθως περιλαμβάνουν ικανό αριθμό νομισμάτων.    Ευρήματα θησαυρών μπορούν να έρθουν στο φως είτε κατά τύχη, π.χ. ανακαλύπτονται από γεωργούς ή  κατά την διάρκεια μια εκσκαφής, είτε από κυνηγούς θησαυρών, είτε κατά την διάρκεια της αρχαιολογικής έρευνας.

Η αξία ενός θησαυρού δεν εξαρτάτε μόνο από την αξία των επιμέρους νομισμάτων που αυτός περιέχει, αλλά και από τις πληροφορίες που μπορεί να μας δώσει όσον αφορά τους νομισματικούς τύπους, τις συνήθειες  του εμπορείου,  κ.λ.π , μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου.

Οι περισσότεροι θησαυροί έχουν θαφτεί σκόπιμα, μια και οι πρόγονοι μας, συνήθιζαν να χρησιμοποιούν το έδαφος για αποθηκευτικό χώρο. Συχνά έχουν βρεθεί θησαυροί και μέσα σε κρύπτες, κάτω από τις σανίδες ενός πατώματος, σε επιχρίσματα τοίχων και αλλού. Όμως δεν ήταν μόνο ο αποθησαυρισμός η αιτία απόκρυψης ενός θησαυρού.

Κατηγορίες νομισματικών θησαυρών.

Τους θησαυρούς λοιπόν ανάλογα με τον λόγο της απόκρυψης τους,  τους κατατάσσουμε σε τέσσερις κατηγορίες.

Πρώτη κατηγορία. 

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι θησαυροί που αφέθηκαν κάπου από τον ιδιοκτήτη τους, χωρίς την πρόθεση να ανασυρθούν.  Αυτοί οι θησαυροί συνήθως είναι ταφικοί, ή κατατεθειμένοι σε διάφορα ιερά, ή είχαν τοποθετηθεί στα θεμέλια ενός κτηρίου για να εξασφαλίσουν τύχη και ευημερία στους ιδιοκτήτες του. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν και οι συσσωρευτικοί θησαυροί, όπως λέγονται,  χαρακτηριστικό παράδειγμα των οποίων είναι τα νομίσματα που ρίχνονταν σε πηγάδια ή σιντριβάνια με σκοπό να φέρουν τύχη.

Δεύτερη κατηγορία.

Τρίτη κατηγορία.

Στην τρίτη κατηγορία ανήκουν οι θησαυροί, που αποκρύφτηκαν από τον κάτοχο τους, σε μια κατάσταση ανάγκης, όπως για παράδειγμα ο πόλεμος και συνήθως ο ιδιοκτήτης τους πέθαινε πριν προλάβει να τους ανασύρει. Αυτού του είδους οι θησαυροί περιλαμβάνουν νομίσματα ποικίλης αξίας και βαθμού φθοράς και έχουν μεγάλη αξία για τους ερευνητές μια και παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για την κατανομή του πλούτου, την μετακίνηση στρατευμάτων, πληθυσμών, και άλλα. Συχνά σε μια ευρύτερη περιοχή, έρχεται στο φως ένας αριθμός θησαυρών με παρόμοια σύνθεση η απόκρυψη των οποίων οφειλόταν στην ίδια αιτία. Η χρονολόγηση λοιπόν των μη χρονολογημένων θησαυρών νομισμάτων, μπορεί να γίνει με σχετική ευκολία, όταν στην ίδια περιοχή βρεθούν και άλλα σύνολα θαμμένα την ίδια περίοδο αλλά και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Σε αυτή τη περίπτωση οι διαφορετικοί συνδυασμοί των ίδιων των νομισμάτων σε συνδυασμό με ιστορικές αναφορές και μαρτυρίες,  μας επιτρέπει να εξάγουμε συμπεράσματα για την χρονολογία ταφής τους. Αν μπορέσουν να χρονολογηθούν με ακρίβεια ένας ή δύο θησαυροί, τότε μπορούμε να χρονολογήσουμε και τους υπόλοιπους.

Τέταρτη κατηγορία.

Στην τέταρτη κατηγορία ανήκουν οι αποταμιευτικοί θησαυροί οι οποίοι θάφτηκαν με σκοπό τον αποθησαυρισμό. Σε αυτή την περίπτωση οι άνθρωποι, προσπαθούσαν να αποταμιεύουν νομίσματα όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ονομαστικής αξίας και κατά προτίμηση πρόσφατης κοπής. Αυτού του είδους οι θησαυροί αποτελούν τα καλύτερα δείγματα για ένα συλλέκτη, όχι όμως και για τους ερευνητές μια και αποτελούνται από νομίσματα επιλεγμένα και όχι καθημερινής κυκλοφορίας. Αυτού του είδους οι θησαυροί δεν είναι πολύ συνηθισμένοι και αυτό γιατί κάποια στιγμή οι ιδιοκτήτες τους, τους ανέσυραν για να τούς χρησιμοποιήσουν. Οι θησαυροί αυτής της κατηγορίας χάνονταν μόνο σε περίπτωση κάποιου αιφνίδιου γεγονότος, όπως ο θάνατος του ιδιοκτήτη τους, πριν αυτός προλάβει να αποκαλύψει το μυστικό του.

Εκτός από τους απλούς πολίτες έθαβαν τα νομίσματα τους και όσοι τα είχαν αποκτήσει με παράνομα μέσα, όπως πειρατές, ληστές εισβολείς κ.α. Οι θησαυροί που είναι προϊόν λείας, αναγνωρίζονται σχετικά εύκολα, μια και μαζί με τα νομίσματα συνήθως βρίσκονται και κομμάτια από χρυσό , άργυρο και διάφορα άλλα τιμαλφή.

/Κορυφή/