Αυτός είναι ένας γενικός κατάλογος αξιών των αγαθών που αγοράζονταν στους ρωμαϊκούς χρόνους. Τα αρχεία των τιμών είναι σπάνια έτσι είναι δύσκολο να καθοριστούν οι ακριβείς τιμές που πληρώνονταν για τα αγαθά, αλλά οι στρατιωτικές αμοιβές καταγράφονταν λίγο συχνότερα.

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η οικονομία μπορεί να αλλάξει γρήγορα. Ένας νέος αυτοκράτορας, η καλή ή κακή συγκομιδή, ή ακόμα και η εισαγωγή ενός νέου νομίσματος θα μπορούσαν επίσης να έχουν επιπτώσεις στις τιμές του εμπορίου, όπως και στους σύγχρονους χρόνους. Οι τιμές των αγαθών όπως το ψωμί, ο σίτος, το κρέας και το κρασί ήταν στο μισό για τις αγροτικές περιοχές ή στο ένα τέταρτο για την Αίγυπτο, έναντι των πόλεων της Ρώμης ή της Πομπηίας.

Το 200 με 150 π.χ. κάποια αρχεία δείχνουν ότι ο σίτος πωλήθηκε για περίπου 4 ασσαρια ανά modius (το modius είναι μια πρότυπη μονάδα μέτρηση για το σίτο = περίπου 2 γαλόνια, τα οποία έκαναν αρκετό ψωμί για περίπου 10 ημέρες). Ένας λεγεωνάριος στρατιώτης πληρωνόταν με 3 ασσαρια την ημέρα.

Με την ανατίμηση του δηναρίου από 10 σε 16 ασσαρια το 141 π.χ. ένα modius σίτου κόστιζε 6 ασσαρια. Ένας λεγεωνάριος στρατιώτης πληρωνόταν με 5 ασσαρια τη ημέρα.

Γύρω από τα χρόνια του Ιησού και του Ιουλίου Καίσαρα, ένα modius σίτου κόστιζε 12 ασσαρια. Ένας στρατιώτης πληρωνόταν με 10 ασσαρια τη ημέρα.

Κατά τη διάρκεια του δεύτερου μ.χ. αιώνα ένα modius άξιζε 8 ασσαρια στις αγροτικές περιοχές και μέχρι 32 ασσαρια στη Ρώμη ή την Πομπηία. Ένας στρατιώτης πληρωνόταν με 16 ασσαρια, ή 1 δηνάριο ημερησίως (1 χρυσό aureus, περίπου ήταν η μηνιαία αμοιβή). Μια φραντζόλα ψημένου ψωμιού στη Ρώμη κόστιζε 1 δουπόντιο, ή 2 ασσαρια. Ένας Ρωμαίος θα μπορούσε να επισκεφτεί ένα λουτρό 4 φορές για 1ασσαριο, ή να αγοράσει μια πίντα (μονάδα χωρητικότητας για υγρά) κρασιού για περίπου 3 ασσαρια.

Στον τρίτο μ.χ. αιώνα είχαμε την εισαγωγή του antoninianus (214 μ.χ. επί Caracalla), ένα διπλό-δινάριο, 50% βαρύτερο, που είχε τη ίδια σχεδόν αξία με αυτή που είχε το δηνάριο κατά τη διάρκεια του πρώτου αιώνα λόγω του υψηλού πληθωρισμού.

Το 294 μ.χ. ο Διοκλιτιανός προσπαθεί να σταθεροποιήσει την οικονομία με την αποκατάσταση των παλαιών νομισμάτων και την εισαγωγή μιας νέας μετονομασίας, τον Follis (ή Nummus), το οποίο θα είχε την ίδια αξία με το παλαιότερο δηνάριο. Ένα modius σίτου άξιζε 68 ασσαρια (4 δηνάρια, follis) στις αγροτικές περιοχές. Ένας στρατιώτης πληρωνόταν με 3 follis την ημέρα. Μια φραντζόλα ψημένου ψωμιού άξιζε 2 folli, μια πίντα κρασιού άξιζε 8 folli και το κρέας περίπου 6 folli (στις αγροτικές περιοχές).

Οι αυξανόμενες τιμές γύρω στο τέλος της βασιλείας του Crispus, έκαναν ένα modius σίτου να κοστίζει περίπου 40 folli. Ένας στρατιώτης του ιππικού πληρωνόταν με 160 folli την ημέρα. Μια πίντα κρασιού κόστιζε περίπου 80 folli. Μια φραντζόλα ψημένου ψωμιού στη Ρώμη  κόστιζε 20 folli.

Από μια έρευνα που έγινε, σε διάφορα κείμενα που αναφέρονται στις χρονολογίες 210 με 270 μ.χ. περίπου, βρέθηκαν οι ακόλουθες αναφορές για αντικείμενα που αγοράστηκαν και πωλήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. (σημείωση: ένας στρατιώτης αυτής της περιόδου πληρωνόταν με 10 - 15 antoninianus την ημέρα, ένας ανειδίκευτος εργάτης 2 - 4 antoninianus την ημέρα, και ένας ειδικευμένος 6-10  antoninianus την ημέρα).

Για τα πιο πάνω αναφερόμενα δεν ξέρουμε συγκεκριμένη περιοχή (με εξαίρεση το ψωμί και την ελαιολυχνία, που ήταν από μια αγροτική κοινότητα). Αυτές οι τιμές δεν ίσχυαν σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο αλλά καταγράφηκαν σε μια έκταση χρόνου περίπου 50 ετών. Λαμβάνοντας υπόψη μας την ρευστότητα της οικονομίας στον χρόνο, αυτές οι τιμές είναι ακριβώς ένα μικρό δείγμα, και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε την αντιστοιχία του Ρωμαϊκού με το σύγχρονο νόμισμα.

(σημείωση: όλα τα παραδείγματα που αναφέρονται εδώ, έχουν συγκεντρωθεί ύστερα από έρευνα που έγινε σε πολλούς δικτυακούς τόπους και δεν έχει ελεγχθεί η αξιοπιστία τους. Ο μόνος έλεγχος που μπόρεσα να κάνω ήταν να διασταυρώσω την ύπαρξη των ίδιων στοιχείων σε περισσότερα του ενός site).

/Κορυφή/